Pytanie dotyczy relacji partnerskich: Jestem w stałym związku - od 21 lat żonaty. W moim obecnym związku nie czułem miłości. Postanowiłem się rozwiesc i jednoczesnie szukalem partnerki. Okłamałem kobiete4 która poznalem i z którą wyjechałem na wczasy. Zakochalem się w niej a ona ogranicza moj kontakt z nią. Zauważyłem że moje związki burzy zazdrość o drugą osobę. Czy jest mozliwa pomoc w tym temacie.

Witam, temat dotyczy problemu dzieck... czy na pierwsza wizyte rodzic przychodzi z dzieckiem czy przychodzi sam, opowiada o problemie i kolejne dopiero wizyty sa w obecnosci dziecka?

Witam Mam pewien duży problem. Prowadzę własną firmę od dwóch lat i w 2017 roku wzięłam leasing na samochód.Problem polega na tym że nie powiedziałam tego swojemu mężowi i w tej sprawie pytam czy mój mąż może dokonać sprawę na policji o popełnieniu przestępstwa że podpisałam dokumenty o leasing na samochód bez jego zgody.Bardzo państwa proszę o pomoc.

Czy prowadzi Pan terapię zaburzeń odżywiania?

Witam, Mam poważny problem. Po urodzeniu drugiego dziecka wyszły mi narządy rodne. Dzięki ćwiczeniom wszystko się wchłonęło. Lekarz zalecił wtedy, by co najmniej wstrzymać się z zajściem w ciążę z kolejnym dzieckiem. Chciałam wziąć zastrzyk, ale mąż mnie powstrzymał. Ze względu na moje dobro, zdecydował się, że to on będzie się zabezpieczał. Wtedy mój mąż się ode mnie odwrócił. Zaczął całymi dniami po powrocie do pracy grać w gry komputerowe. Znalazł sobie nawet grupę graczy, z którymi się zaprzyjaźnił, w tym dwie kobiety. Nie współżyliśmy ze sobą całymi miesiącami. Tzn. ja z mężem, pomimo,że czekałam na niego do późna. Choć wyczerpana nocnymi karmieniami, czekałam nieraz do 23:00 w nocy. Prosiłam i wołałam go, mąż jednak grał dużo dłużej. Przeważnie do 1:00-2:00 w nocy, czasem do 4:00-5:00. Rano wstawał i znów grał. Przed 8:00 wychodził do pracy. Jednak po powrocie każdego dnia było tak samo. Dlaczego napisałam, że ja z mężem nie współżyłam -mąż po skończonej grze czasami krótko zemną współżył, gdy spałam. Tylko tyle. Zaszłam w ciążę. Chciałam usunąć to dziecko. Nie czułam się jego matką. Mąż mnie powstrzymał. Wyszły mi narządy rodne. Najpierw by oddać mocz czy kał musiałam wciskać wszystko wewnątrz. Na konsultacji z ginekologiem, okazało się, że wszystko jest w porządku. Zaraz potem w ogóle przestałam sikać. Przez kilka kolejnych dni nie sikałam wcale. Gdy poszłam do innego ginekologa, okazało się, że to kilka godzin od śmierci. Mąż zdecydował za nas oboje, że nie przerywamy ciąży. Od tamtej pory stopniowo mój stan fizyczny i psychiczny się pogarszał. Bóle kręgosłupa nieraz nie pozwalały mi na normalne chodzenie i czołgałam się po podłodze, wtórując mojemu kilkumiesięcznemu dziecku. Założony krążek wpychałam każdorazowo wewnątrz, by móc sikać itp. Żyłam w przekonaniu, że po porodzie mi wszytko wyjdzie. Zajmowałam się przy tym normalnie dziećmi i domem. Czułam smutek, bezsilność, gniew, przerażający lęk i straszny strach o moje życie, o to jak urodzę i co wtedy będzie. Wiedział też, że nie będę umiała kochać tego dziecka. Szukałam pomocy i oparcia. rozważałam oddanie do adopcji i inne ewentualności, które pozwolą mu bezpiecznie i szczęśliwie żyć. Po porodzie naturalnym zdarzył się cud - nic mi nie wyszło. Poz łysieniem stwierdzonym u dermatologa i obniżonymi narządami rodnymi, nic się nie stało. Poza jednym otóż mimo starań nie potrafię kochać trzeciego dziecka, jak pozostałe. Czuję do niego agresję i niemoc. Tak jakbym przelała swoje wcześniejsze uczucia na nie. To straszne! Poza tym to doświadczenie wpłynęło negatywnie na mój charakter. Zawsze spokojna i zrównoważona, teraz opanowuje się do momentu, w którym puszczają wszelkie bariery emocjonalne. Nie chcę, by moje dzieci uczyły się takiej drogi reakcji. Jak wrócić do stanu sprzed tych wydarzeń, nie ukrywam dla mnie traumatycznych???